Mula sa simula, limitado ang mga larong video sa dalawang mahahalagang bagay: ang potensyal na inaalok ng hardware ng bawat panahon, at ang kakayahan ng mga debeloper upang pangasiwaan ang mga kahinaan nito at lubusan itong magamit. Binigyang daan nito ang pagdating ng mga nakamamanghang laro sa panahong tila imposible ang mga ito sa teknikal na lebel, at ginawa ring madali ang suportadong ebolusyon na nagdala sa atin sa panahong ang fotorealismo ay nagsimulang idagdag “sa isang hagis ng bato lamang.”

Sa ganitong paraan ay may ginampanan ding mahalagang papel ang mga konsola ng mga larong video. Alam kong marami sa atin ang mas gustong maglaro sa PC subalit ang mga konsola ay ang malaking motor ng industriya kung kaya naman ngayon ang bigat nila ay lubhang malaki kaya nagawa nilang ihinto ang monopolyo ng mga siklo ng pagbabago. Iiwan nila sa nakaraan ang mga taon kung kailan ang mga laro ay eksklusibong nililikha para sa mga PC na talaga namang lubusang gumagamit ng hardware ng plataporma. Ngayon, ang lahat ay nakasentro sa mga pangunahing konsola ng bawat henerasyon at mayroon itong mga malinaw na suliranin.

Mayroong mga napaka-positibong epekto ang mga konsola subalit mayroon ding mga negatibong epekto. Napahaba ang mga siklo ng buhay sa makabuluhang paraan, isang bagay na itinigil ang pagsira sa paggamit ng hardware ng pinakabagong henerasyon ng PC kung nakaugnay sa mga pagbabagong eksklusibong nakatalaga sa kanila. Sa malawak na kahulugan, pinabagal ng mga ito ang ebolusyon ng mga larong video.